cudARTeńka

Nepomuki z Suśca

Pierwszego Nepomuka łatwo w Suścu spotkać. Figura stoi przy skrzyżowaniu ulic: Tomaszowskiej (główna ulica) i Kościelnej. Poświęcono ją w 2002 roku.

Drugi Nepomuk znajduje się w kościele pod wezwaniem świętego Jana Nepomucena.

1800 rok – jak przystało na rozrastającą się miejscowość, w Suścu wierni rozpoczynają budowę (lata 1796-1818) i wznoszą sanktuarium modlitewne. Początkowo jest to kościół drewniany, po 50 latach (lata 1862-1868) jednak zostaje on zmodernizowany i przekształcony na murowany. Co ciekawe, znaczna część wyposażenia kościoła pw. Św. Jana Nepomucena w Suścu przywędrowała tu z cenionego, wyburzonego klasztoru bazylianów, znajdującego się nieopodal Suśca. Klasztor ów wzniesiono 6 kilometrów od Suśca w rozwidleniu potoku Jeleń i rzeki Tanew na wzgórzu o nazwie Kościółek. [źródło]

W ołtarzu głównym kościoła znajduje się obraz świętego Jana Nepomucena z XVIII lub pierwszej połowy XIX wieku.

W kościele w Suścu przechowuje się feretron z obrazem Jana Nepomucena z końca XVIII wieku. Niestety, nie widziałam go. Jego fotografię można zobaczyć na stronie nepomuki.pl.

Obok świątyni stoi stary, kamienny krzyż (XVII wiek?) - według tradycji pochodzący ze wzgórza Zamczysko. [źródło, na stronie dokładny opis kościoła]

Na Zamczysko (zwane inaczej Kościółkiem) można dotrzeć niebieskim szlakiem z parkingu w Rebizantach.

Na początku XVII w. na wzgórzu powstała cerkiew unicka z klasztorem bazylianów. ufundowana przez Tomasza Zamojskiego. W 1748 r. zamieniono ją na kościół św. Jana Nepomucena , ale z powodu odległego miejsca nie cieszył się dużą frekwencją i w 1796 r. został rozebrany. [źródło, na podanej stronie zamieszczona jest legenda na temat tego miejsca]

Przy kolejnej wizycie w Suścu może uda mi się sfotografować feretron z podobizną świętego Jana Nepomucena. Zechcę pewnie wejść na Zamczysko, by zobaczyć stojący tam pomnik.

P.S. Wpisem tym rozpoczynam opowieści o wędrówkach w poszukiwaniu Nepomuków. Można o nich przeczytać na blogu Nepomuckim szlakiem.

Wędrówka po jesiennym Roztoczu

Do moich ulubionych regionów Polski, oprócz Mazur, Bieszczadów i Tatr, zaliczam Roztocze. Górecko Kościelne, Józefów, Krasnobród, Susiec i Zwierzyniec to miejscowości, które chętnie odwiedzam "od zawsze".
Właśnie wróciłam z wędrówki po okolicach Suśca. Była to trochę podróż sentymentalna, taka jesienna, nostalgiczna, zamglona...

Wspomnienie I - kapliczka wśród drzew przy polnej drodze w Rebizantach, droga już nie jest polna, a po jednej z lip pozostał tylko pień.

Miejsce ogniska podsumowywującego rajd samochodowy, podczas którego dziecko dostało nagrodę za rysunek kapliczki. Mała ta polanka, jak się tu kiedyś zmieściło kilkanaście namiotów?

Wspomnienie II - Źródełko miłości, woda nadal dobra, ale jeśli chodzi o spełnianie życzeń...

Wspomnienie III - miejsce nad Tanwią, którego fotografie znajdują się na najpiękniejszych widokówkach. Do dziś mam jedną z nich, wysłaną z obozu harcerskiego. Życie było takie proste, gdy miało się 18 lat.

Wspomnienie IV - polana, na której suszyły się wszystkie rzeczy z plecaka, zamoczone podczas nieplanowanej kąpieli w rzeczce. Dwuosobowy rajd studencki, życie też było wtedy proste, choć nie tak, jak kilka lat wcześniej.

Kładka z pnia drzewa, po której można z duszą na ramieniu przejść na drugą stronę Tanwi. Nie sądziłam, że takie są nadal.

Wspomnienie IV - wodospad na rzece Jeleń, niby największy, a taki malutki. Już nie pamiętam, czy dotarłyśmy tutaj podczas "babskiego" wyjazdu przed egzaminami.

Po dwudziestu latach szłam kolejny raz niebieskim Szlakiem Szumów w rezerwacie Nad Tanwią, poszwędałam się po ruinach papierni na Czartowym Polu, zachwyciłam się roztoczańską przyrodą.

Poznałam nowe miejsca, do których wcześniej nie trafiłam lub które stosunkowo niedawno wyeksponowano:
- wieża widokowa z piękną panoramą Suśca i okolic;