"Pogładzimy ciepłe uszy osiołka..."

W poście Hura!!! Wygrałam!!! pisałam o Annie Pięcińskiej, mojej bratniej duszy i pierwszej pani oficer podczas jednego z rejsów po Bałtyku. Znamy się jak łyse konie i niejedną wachtę przegadałyśmy razem. Właśnie, dla zachęty przesyłając kilka fotografii zamieszczonych poniżej, zaprosiła mnie do wspólnego żeglowania w najbliższe lato. Kuszą nie tylko piękne widoki. Oto, co Ania pisze o prowadzonych przez siebie rejsach (cytat pochodzi ze strony Rejsy z kulturą):

Wespniemy się na klify, skąd rozciągają się zapierające dech w piersiach widoki, zajrzymy do lśniących złotem bizantyjskich świątyń, zagubimy w labiryntach wąskich uliczek. Zatańczymy bouzouki, rozsmakujemy w jogurcie z miodem, zanurkujemy w błękitnych falach w poszukiwaniu trójzębu Posejdona.

Będziemy czytać mitologię z gwiazd mrugających świetliście nad Morzem Egejskim, odurzymy się zapachem pinii, pomedytujemy przez chwilę w ciszy średniowiecznego klasztoru. Pogładzimy ciepłe uszy osiołka, który przywiózł do miasteczka słodkie owoce, sfotografujemy niezwykłe motyle, zasiądziemy na długie biesiadowanie w tawernie na talerzem pysznych mezedes.

Będziemy żeglować, zwiedzać i cieszyć się każdą chwilą.

Na stronie Bardzo kulturalny kapitan można przeczytać m. in., że:

Ania jest pomysłodawcą i motorem napędowym Rejsów z Kulturą. Z wykształcenia jest filologiem i historykiem sztuki; z pasji - żeby wymienić tylko niektóre: żeglarką, pedagogiem, podróżniczką i tancerką – nie tylko doprowadzi bezpiecznie na miejsce jacht, ale posłuży też Państwu jako przewodnik, z radością dzieląc się swoją nietuzinkową wiedzą. Za rufą pozostawiła blisko 20 000 mil morskich, z czego ponad 3000 jako kapitan.

I jeszcze jeden cytat ze strony Kliwra, na której Ania tak pisze o sobie:

Gdy byłam mała... cieszył mnie każdy dzień - teraz jestem duża i nadal tak jest.

Wakacje mam po to... żeby wszystkimi zmysłami chłonąć świat.

Niezmiennie... kocham życie.

Najważniejsze... być w zgodzie ze sobą.

Żeglarstwo dla mnie jest... stylem życia.

Z Anią można by konie kraść. Można też porozmawiać na wiele różnorodnych tematów, począwszy od kultury, historii, sztuki, przez związki frazeologiczne, a nawet wydobycie węgla kamiennego (i to w dodatku po angielsku). Można nawet posłuchać własnoręcznie przez Nią pisanych bajek. Ania potrafi też wspaniale przyjmować zwierzenia - dobre dla tych, którzy czują potrzebę wygadania się. Oprócz innych zalet, potrzebnych podczas rejsu, posiada też ogromny potencjał kulinarny - kiedyś opowiem, co takiego potrafi wyczarować w kambuzie, niezależnie od tego jaka fala jest na morzu.

Ten post miał mieć tytuł "Rejsy z kulturą", ale stwierdziłam, że post o Ani nie może być tak normalnie zatytułowany. Nie oddawałby w żaden sposób charakteru przebywania z nią. Byłam już raz na wspólnym rejsie po Morzu Egejskim, zaglądałam do bizantyjskich świątyń, wsłuchiwałam się w ciszę średniowiecznego klasztoru, spacerowałam po wąskich uliczkach malutkich nadmorskich miasteczek. Ba!!! Nawet jadłam jogurt z miodem (z trudem udało się Ani namówić mnie do spróbowania go, gdyż jestem bardzo oporna na kuchnie innych narodów). Mam pewność, że skoro Ania obiecuje, iż "będziemy żeglować, zwiedzać i cieszyć się każdą chwilą", to nie są to żadne gruszki na wierzbie, ale tak właśnie będzie. Oj - i jeszcze te ciepłe uszy osiołka.

Nie wiem, czy uda nam się tym razem wspólnie pożeglować, ale gdyby ktoś z Szanownych Czytelników, zapragnął przeżyć wspaniałą przygodę na prawdziwym morskim rejsie, szczerze polecam Rejsy z kulturą.

Na koniec, aby poczuć choć przez chwilę klimat rejsu, na który warto z Anią popłynąć, zapraszam do wysłuchania piosenki "Cyklady" w wykonaniu Dominiki Żukowskiej i Andrzeja Koryckiego [źródło].