Χαχααααααα, ευχαριστώ πολύ!!!

Tytuł to słowa napisane przez Magdę w komentarzu do wpisu Życie optymisty nie jest łatwe..._cz.9. Słowa te, w wolnym tłumaczeniu znaczące: "Chachaaaaa, wielkie dzięki !!!", zostały wybrane przeze mnie nieprzypadkowo. Pozwoliłam sobie wykorzystać je z okazji trzeciej rocznicy założenia przeze mnie bloga. W związku z tym w dzisiejszym poście trochę wspomnień, podsumowań, statystyk i podziękowań.

Prowadzę bloga od 16 stycznia 2013 r. Ten wpis jest 364. postem. Z mojego "zaproszenia na kawę" do tej pory skorzystały 124 osoby. Są wśród nich koleżanki i koledzy z Argentyny, Chorwacji, Czech, Francji, Grecji,  Japonii, Rosji, Szwecji, USA, Wenezueli i Wielkiej Brytanii. 

Blog z założenia miał być "rękodzielniczy". W pierwszym roku prezentowałam przede wszystkim swoje prace wykonane techniką decoupage'u i karteczki okolicznościowe wyszywane metodą haftu matematycznego. Drugi rok zdominowały opisy moich wędrówek, cykl opowiadań dotyczących poszukiwań osób z przeszłości oraz relacje z mojego, swoiście pojmowanego, wolontariatu na rzecz..., rok trzeci to przede wszystkim opowieści o herbacie przy herbacie:)

Miło mi, że odwiedzono mnie ponad 170 000 razy, zostawiając ok. 5100 komentarzy, za które bardzo, ale to baaardzo dziękuję. Drugie tyle to moje odpowiedzi. Pierwszy komentarz napisała Mnemo, która jest prawie od początku obecna na moim blogu.
Przy okazji piękne podziękowania składam tym wszystkim, którzy zaglądają tu często lub od czasu do czasu, zostawiając dobre myśli.

Brałam udział w kilku zabawach blogowych Zorganizowałam także u siebie dwie zabawy: w pierwszej główną rolę spełniał zajączek, w drugiej mnich i truskawki:). Zostałam wyróżniona przez Katarzynę Nominacją Pozytywnych Myśli. Obok mojego komputera jest coraz więcej pamiątek od blogowych koleżanek i kolegów, ze szczególnym uwzględnieniem przepięknych kartek pocztowych, za które bardzo serdecznie dziękuję.

Osobiście poznałam już: Brujitę, Elaję, Gosiankę, Gosię z L., Grażynę, Kalipso, Kasię, Kretowatą, Maję, Marię, Mikę, Mnemo i Orszulkę. Oprócz tego wielu członków rodzin, bliskich i znajomych - w sumie naliczyłam 42 osoby, które spotkałam dzięki blogowaniu:) Oczywiście nie zapominam o stworzeniach: pięciu psach i dziesięciu kotach:). W ostatnim roku kilkakrotnie odwiedziłam Mikę i Grażynę, byłam też u Gosianki i Kalipso, a nawet u Orszulki (za morzem:). Wkroczyłam też w nowy etap życia blogowego. Po pierwsze - udało mi się zorganizować z Marią wspólny wyjazd do Zakopanego oraz z Grażyną i P. wyjazd do Kazimierza Dolnego. Po drugie - z mojego "zaproszenia na Kresy" jak do tej pory skorzystały: Grażyna ze swoim mężem, Kalipso z rodziną i Orszulka (przy okazji bardzo serdecznie przepraszam Kalipso i Orszulkę za nieopisanie ich wizyty u mnie, postaram się to nadrobić w najbliższym czasie).

Wszystkim, którzy mieli ochotę spotkać się ze mną w rzeczywistości, porozmawiać przy herbacie, a przede wszystkim gościć mnie u siebie (i karmić:):):), składam ogromne podziękowania. W wielu przypadkach czułam się wręcz hołubiona:)

Serdeczne słowa wdzięczności kieruję pod adresem moich Bliskich (przede wszystkim A. i B.), którzy, mając mnie na co dzień, poświęcają swój czas, aby zajrzeć i tu. I nie są zazdrośni o chwile, które "tracę" na prowadzenie bloga. T. dziękuję za pogaduchy przy herbacie o wszystkim i o niczym na tematy z życia wzięte i te, związane z blogowaniem, a także za radość z życia i optymizm (myślałam do niedawna, że nie ma na świecie większego optymisty ode mnie:).

Tym, którzy prowadzą blog, dzieląc się swoimi przemyśleniami, wiedzą, radościami, smutkami, pokazując wytwory rąk swoich lub piękne fotografie, składam serdeczne życzenia wszystkiego dobrego oraz wytrwałości w kolejnym roku blogowania.