Wenezuelskie śniadanie razy trzy:)

Gdy dogrywałam z Grażyną szczegóły przyjazdu na Kresy, nieśmiało zadałam następujące pytanie: Czy istnieje szansa wproszenia się na legendarne śniadanie wenezuelskie?:) Liczyłam na to, iż śniadanie to będzie dla mnie i ewentualnie jeszcze dla 1-2 osób.

Grażyna odpisała niemal natychmiastowo: Śniadanie wenezuelskie???? Zrobimy oczywiście, tylko zastanów się jak i gdzie zgromadzić wszystkie wymienione przez Ciebie osoby, by było to śniadanie prawdziwie gromadne, a arepy będę lepić z entuzjazmem!

Rany, gdzie ja zorganizuję gromadne śniadanie? I to w dodatku na 12 osób. Ale od czego ma się dobrych znajomych? Miejsce znalazło się w ogródku u G. i J., co prawda, z powodu deszczu wylądowaliśmy w zaprzyjaźnionej kuchni, ale i tak było fantastycznie. O przygotowanie śniadania nie musiałam się wcale martwić. Nie umiejąc zupełnie gotować, oddałam kuchnię we władanie Grażyny i Jej Męża Wenezuelczyka. Oto rezultaty:

Ze specjalnej mąki kukurydzianej robi się arepy. Ładnie powiedziane (napisane) - robi się.

Następnie smaży się arepy na patelni, prawie bez oleju.

Grażyna robi farsz z pieczonego na rożnie kurczaka. Z dodatkiem papryki i oliwek prosto z Majorki.

Mąż Grażyny, P. - Wenezuelczyk, robi farsz z tuńczyka - prawie złowionego własnoręcznie.

I to wszystko, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, "ląduje" w kuchni u G. i J.. Śpiwór, w którym arepy zostały przywiezione, zapewnia utrzymanie odpowiedniej ich temperatury. Pozostałe atrakcje, przygotowane na tę uroczystość, opiszę innym razem. W śniadaniu wzięło udział 8 osób, wszyscy byli zachwyceni oryginalną potrawą.

Śniadanie drugie było przygotowane specjalnie dla koleżAnki, mało tego - osobiście przez P. Do tej pory słyszę zachwyty pod Jego adresem, a przede wszystkim zdziwienie i podziw, że Prawdziwy Wenezuelczyk robi takie pyszne śniadania.

Śniadanie trzecie było przygotowane specjalnie dla Tomka. I, jak przystało na Prawdziwego Motocyklistę, miało miejsce w plenerze w pięknych okolicznościach przyrody. Śpiwór znów zapewnił arepom odpowiednią temperaturę, a poza tym odegrał jeszcze inną rolę, ale o tym w kolejnym poście.

Podsumowywując: śniadanie wenezuelskie odbyło się trzy razy, zrobiono (czyt. Grażyna i P. zrobili) 44 arepy z 1 kg specjalnej mąki kukurydzianej. W spotkaniach wzięło udział łącznie 16 osób, w tym 9 różnych, gdyż Grażyna, P. i ja braliśmy udział trzykrotnie, a koleżAnka - dwukrotnie. Śniadania trwały blisko 4 godziny (razem licząc).

Grażyno i P., bardzo serdecznie dziękuję za wspaniałe śniadaniowe uczty. I za to, że tak cierpliwie tłumaczyliście wszystkim, jak się przygotowuje i je te przepyszne arepy. To bardzo miło, że zechcieliście się podzielić ze mną i moimi Bliskimi cząstką wenezuelskiej kultury. Przy okazji pięknie dziękuję Wam, G. i J., za zaproszenie nas do domu.

CDN