W dniu 5 maja 1846 roku w oficynie dworskiej w Woli Okrzejskiej przyszedł na świat Henryk Sienkiewicz.
W 1966, a więc w 120 rocznicę urodzin i 50 rocznicę śmierci pisarza, w wyremontowanej oficynie dworskiej otwarto Muzeum Biograficzne Henryka Sienkiewicza. Muzeum gromadzi wszelkiego rodzaju sienkiewicziana, ze szczególnym uwzględnieniem związków pisarza z rodzinnymi stronami. Eksponaty obrazują dorobek literacki pisarza, jego związki z Podlasiem, pobyt w Ameryce i działalność patriotyczną. Pokazano liczne dokumenty związane z pisarzem i jego rodziną, a także dotyczące sypania kopca Sienkiewicza w Okrzei, fotografie, wydania dzieł pisarza, dzieła sztuki związane z jego twórczością. [źródło, fotografie eksponatów]
Do złożenia wizyty we wnętrzach muzeum zaprasza... sam Henryk Sienkiewicz.
Na stronie Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej zamieszczona jest bogata historia oraz opis wnętrza muzeum. Poniżej zamieszczam kilka cytatów z w/w strony.
Tradycje rodzinne i związki Sienkiewicza z Ziemią Łukowską są ukazane w sali pierwszej. Z tablicy genealogicznej dowiadujemy się o rodzinnych koligacjach Cieciszowskich m.in.: z Joachimem Lelewelem, Jadwigą Łuszczewską „Deotymą”, Ignacym Chrzanowskim, którzy często gościli w tych stronach. Na ścianach wiszą zdjęcia rodziców pisarza oraz ciotki Aleksandry Dmochowskiej z Cieciszowskich, dziedziczki Burca u której spędzał wakacje nastoletni Henryk.
Druga sala to kontynuacje rodzinnych tradycji. Ekspozycję rozpoczynają zdjęcia dzieci pisarza: Jadwgi (Dzini) i syna Henryka Józefa, ofiarowane w testamencie przez wnuczkę pisarza Marię Korniłowicz. Prezentowane są oryginalne listy Marii do matki, babci, a także zdjęcia rodziny Korniłowiczów.
Największą atrakcją w tej sali są rekwizyty zekranizowanych powieści Sienkiewicza. Po lewej stronie wyeksponowano rekwizyty z „Pana Wołodyjowskiego” oraz plakaty filmowe z tegoż filmu, dalej rekwizyty z nowej ekranizacji „W pustyni i w puszczy” w reżyserii Gavina Hooda. Uwagę zwraca sukienka i buty Nel oraz siodło na wielbłąda. Główną część sali zajmują przedmioty z filmu „Quo vadis” w reżyserii Jerzego Kawalerowicza m.in. tron Nerona, po lewej stronie tronu stój Poppei, po prawej – Ligii, obok toga i tunika Nerona. Na manekinach przy drzwiach wyjściowych toga i tunika Petroniusza.
Uwagę przyciąga fortepian marki „Erard” z 1840 roku wykonany w Paryżu, własność matki pisarza. Grywał na nim mały Henryk i jego rodzeństwo.
Salonik – to miejsce urodzenia Henryka Sienkiewicza. Znajdują się tu meble biedermajerowskie odkupione od rodziny pisarza. Najcenniejszym eksponatem znajdującym się w tej sali jest miedzioryt przedstawiający arcybiskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka z 1776 roku. Na starej komodzie stoi rokokowa lampka oraz zdjęcie pisarza. [źródło, opis, wykonany kilka lat temu, lekko odbiega od obecnej aranżacji wnętrz]
Wola Okrzejska jest jednym z wielu miejsc Ziemi Łukowskiej, związanych z Henrykiem Sienkiewiczem. Poniżej zdjęcia z Okrzei, w której między innymi jest kopiec usypany na cześć pisarza oraz grób jego matki. Więcej fotografii w kolejnym wpisie.
Muzeum jest otoczone zadbanym parkiem, w którym ustawiono rzeźby postaci z dzieł literackich noblisty.
W tle, po lewej stronie, stary młyn.
Piękne fotografie muzeum zamieszczone są na blogu Grażyny we wpisie Po raz któryś Podlasie... una vez mas Podlaquia. Serdecznie polecam.
Adnotacja:
Adnotacja:
Urokliwa ta oficyna i jej otoczenie, widać że opiekują się tym miejscem z wielkim oddaniem.
OdpowiedzUsuńA muzeum bardzo ciekawe, bogate w eksponaty. Składaną laseczkę bym przygarnęła :)Ten szyldzik z otwartą paszczęką zwierza czekającą na kluczyk, to cacuszko.
Młyn także bardzo mi się podoba.
Cudnie wykadrowałaś rabatę i budynek muzeum na trzecim zdjęciu od końca, wspaniała żabia perspektywa!
Lubię żabie perspektywy. A szyldzik rzucił mi się w oczy od razu. Laseczka też mi się spodobała.
UsuńBardzo fajny reportaz! a jakie zdjecia!! z przyjemnoscia sie oglada, zachwycajace miejsce a Ty to swietnie pokazalas. No i te stokrotki, ktore zaraz potem pewnie padly pod kosiarka, bo byl tam pan, ktory kosiarka jezdzil po posesji.
OdpowiedzUsuńA muzeum rzeczywiscie jest zadbane i holubione.
Te filizaneczki jeszcze mnie zachwycily..ciekawe, czy pisarz saczyl z nich herbatke.
UsuńTakie same filiżanki, albo bardzo podobne, widziałem u siebie w witrynie sklepu z art. gosp. domowego "Ludwik" :)
UsuńWpisz w Google: "Porcelana japońska Pawie niebieskie" :)
UsuńGrażyno, dziękuję za bardzo miły komentarz. Co do filiżanek, to raczej pisarz ich nie używał.
UsuńDarku, masz rację. Usunęłam zdjęcie, żeby się nie zastanawiać, czy to salonowe wyposażenie z lat 20. XX lub XXI wieku.
UsuńAle czemu?
UsuńPrzecież te filiżanki są w muzeum, nic nie wymyślamy.
To i nasze komentarze trzeba w tej sytuacji usunąć.
To pomieszczenie to aranżacja salonu z czasów Sienkiewicza. Filiżanki zwróciły moją uwagę, ale bardziej mi się podoba ten szyldzik z otwartą paszczą. Stąd zmiana. Komentarzy nie ma potrzeby usuwać. Dzięki za uważne oglądanie zdjęć. Zawsze to miło, że ktoś się zatrzyma na wpisie trochę dłużej.
UsuńNo nie, ja sie nie zgadzam...gdzie sa moje filizanki! jak aranzacja to aranzacja te czy inne filizanki, jakies Sienkiewicz uzywal i podobne na pewno do tych ze slicznymi pawiami.
UsuńDariusz był pierwszy:)
UsuńŚwietnie się uzupełniacie z Grażynką. Podoba mi się muzeum, chociaż zawsze w takich miejscach mam niedosyt, bo wszystko takie śliczne, uładzone i w tym wypadku pomieszane z filmami. Niemniej chętnie bym obejrzała i dzięki za wycieczkę.
OdpowiedzUsuńByłam w tym muzeum już drugi raz (pierwszy chyba w 2008 r.). Zmieniło się na korzyść.
UsuńMoje rodzinne strony. :) Na cmentarzu w Wojcieszkowie w tamtych okolicach pochowana jest druga żona Sienkiewicza Maria z Babskich Sienkiewicz.
OdpowiedzUsuńPiękne okolice. Byłam w Wojcieszkowie i Burcu, opiszę wkrótce.
Usuń