Warszawa da się lubić

Najpierw zobaczyłam witrynę sklepową - całą w misiaczkach:) Przesłodki widok:)

Nowy Świat, a na nim wielkie bombki, girlandy, paczki, pięknie podświetlone lokomotywy, trony, wieże.

I ogromne, prawie do nieba choinki na Placu Zamkowym i na Rynku Starego Miasta.

A do tego koncert kolęd w kościele, do którego weszłam na chwilę, w wykonaniu Włodzimierza Pawlika.

Po drugiej stronie ulicy kawa z bitą śmietaną - jak szaleć, to szaleć:)

Oświetlone ulice przed Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie.

Na Złotym Dziedzińcu złota karoca, zaprzęgnięta w złote konie.

Obok pałacu baśniowy Królewski Ogród Światła, a w nim: kwiaty, fontanny, owady, a nawet konewka z tysięcy kolorowych diod.

Późnym wieczorem trójwymiarowy pokaz łączący światło, obraz i dźwięk, tzw. mapping. Niesamowite, co potrafi stworzyć człowiek przy odrobinie techniki:)

Ogród Wyobraźni, gdzie światło podkreśla muzykę, a muzyka uwydatnia światło. Postacie, kwiaty, szpalery podświetlają się przy dźwiękach utworów: „Walc kwiatów” z „Dziadka do orzechów” Piotra Czajkowskiego, „Masquerade Waltz” Arama Chaczaturiana oraz „Poranek” Edwarda Griega.

Tę ucztę dla oczu i uszu kończy prawdziwa uczta: przepyszne mięsko zapiekane z gruszkami i czymś tam jeszcze,

świetne ciasto, specjalnie robione z okazji spotkania przez gospodynię domu

 

      

i kawa parzona przez gospodarza domu, której fantastycznego smaku nie da się porównać z czymkolwiek innym. A do tego podana w królewskiej porcelanie:)

Uwagę moją przykuwa kompozycja z zasuszonych kwiatów i pleciony cedzak, będący pamiątką rodzinną.

Na wyobraźnię działają pocztówki, przywiezione w prezencie z dalekiej podróży.

Po domu rozchodzi się delikatny zapach pomarańczy, anyżu, goździków i cynamonu. Ot, mały upominek ode mnie w podzięce za gościnę.

Kiedy rok temu pierwszy raz gościłam u Grażyny i P., nie przypuszczałam, że kiedykolwiek będę w ich domu aż tak hołubiona:) Zmieniają się pory roku, potrawy przygotowane na mój przyjazd, dekoracje na stole, ale gościnność gospodarzy pozostaje niezmienna. Mało tego, mam wrażenie że z każdym moim kolejnym przyjazdem,  jestem przyjmowana coraz bardziej po królewsku:)

Grażyno i P., pięknie dziękuję za wszelką życzliwość, gotowanie obiadów, przygotowywanie śniadań (wenezuelskich i nie tylko), robienie pysznej kawy, wprowadzenie mnie do rodziny, poznanie z gronem przesympatycznych znajomych, opowieści o Polsce, Wenezueli i podróżach po świecie oraz za wspólne wędrówki po Starym Mieście, Wilanowie i Lasku Kabackim.

I jak tu nie lubić Warszawy?

P.S. Gdyby ktoś z Szanownych Czytelników chciał zobaczyć jak naprawdę wyglądała stolica, podświetlona tysiącami lampek, polecam wpis Grażyny pt. Kolorowe dwa dni...Dos dias llenos de color.

Tytuł wpisu zapożyczyłam z piosenki "Warszawa da się lubić" [słowa Bronisław Brok, muzyka Jerzy Wasowski]