Początek jesieni

Wybrałam się dziś na jesienny spacer. Padał deszcz, wiało tak mocno, że trudno było utrzymać parasolkę. Nawet polar nie chronił przed przenikliwym zimnem. Na nogach... cienkie tenisówki.
Teraz siedzę w domu w ciepłych bamboszkach. Mam nadzieję, że to tylko tak groźnie wygląda. Przecież będzie jeszcze złota polska jesień.
Mika poinformowała, że w Tatrach spadł dziś śnieg, a u Niej są tylko 4 stopnie ciepła. Brrr, zimno.

Nie tak dawno (klik) o tej samej porze roku wędrowałam Doliną Kościeliską i Doliną Tomanową na Chudą Przełączkę. Wtedy też, jak dzisiaj, w górach leżał świeży śnieg. Może zawsze pada na powitanie jesieni?

Lubię przeglądać stare fotografie. Z kubkiem gorącej herbaty w ręku mogę popatrzeć choćby na urokliwą polanę zwaną Wyżnią Kirą Miętusią. Przez najbliższych kilkadziesiąt lat nie będzie wygadała tak, jak na zdjęciu powyżej. Teraz po lewej stronie sterczą tam kikuty drzew (halny w grudniu 2013 r.).

                 

Lubię wędrować tym szlakiem, jest stosunkowo mało zatłoczony (oczywiście najpierw trzeba minąć tłum ludzi idących do schroniska na Hali Ornak). Na szczęście są takie okresy w roku, że nawet i Doliną Kościeliską mało kto chodzi. To marzec i listopad. W marcu nigdy nie byłam, ale w listopadzie wędrowałam kilkakrotnie po Tatrach - częściej można spotkać kozice niż człowieka. I bardzo dobrze - tak właśnie lubię. Człowiek ma wtedy wrażenie, że całe góry są jego.

Kiedyś w kwietniu wybrałam się na krokusy. Nocowałam wtedy w schronisku. Nawet nie dało się wejść do Doliny Tomanowej - metr śniegu i żadnej, nawet wąskiej, wydeptanej ścieżyny. No, cóż - od 1 grudnia do 31 maja szlak jest zamykany - pewnie z powodu jakiegoś niedźwiedzia, który potrzebuje zimowego spokoju, A może z powodu zagrożenia lawinowego? 

Dwa lata temu chciałam wejść na Tomanową Przełęcz, ale szlak został zlikwidowany. Tylko na mojej starej mapie jeszcze figuruje.

Mam także starszą mapę, na której jest szlak na Kominarski Wierch (i nie jest to mapa z 1901 roku). Orzeł przedni, który tam gniazduje, ma pierwszeństwo przed człowiekiem. Po tych mapach i szlakach, których już nie ma, można poznać, że trochę czasu upłynęło od mojego pierwszego górskiego wędrowania.

Zrobiło się tak jakoś nostalgicznie. Ot, jesień idzie, nie ma na to rady. Z doświadczenia jednak wiem, że nawet w listopadzie bywają dni, kiedy w górach jest piękna pogoda i można wędrować w bluzeczce z krótkim rękawem. I tego się trzymam.

Na dobry jesieni początek wszystkim Szanownym Czytelnikom bloga życzę wielu słonecznych i ciepłych dni.