Klasztor, w którym straszy

Zbliża się koniec lata... Niektórzy mają to szczęście, że korzystając z pięknej i słonecznej pogody są albo w najbliższym czasie będą w Bieszczadach:) Wszak te góry najpiękniejsze bywają jesienią:) Od wielu lat i ja chciałabym je zobaczyć o tej porze roku. Byłam zimą, wiosną, latem. Ba, nawet kiedyś wybrałam się w listopadzie, ale nigdy nie widziałam wrześniowych połonin. Patrząc na fotografie urzekających jesiennych gór, zamieszczone na zaprzyjaźnionych blogach, zaczynam się zastanawiać, czy przypadkiem mnie tam nie brakuje... Może powinnam właśnie w tym roku "wyskoczyć" na dwa dni do Wetliny...

A tymczasem, porządkując wspomnienia i fotografie z wakacyjnych wyjazdów, natknęłam się na magiczne miejsce godne polecenia. Jadąc w Bieszczady warto odwiedzić ruiny klasztoru Ojców Karmelitów Bosych w Zagórzu. Miałam tę przyjemność w lipcu 2014 r. Miejsce piękne, pełne uroku, owiane tajemnicą.

Wiele ciekawych informacji na ten temat zamieszczono na stronie Twoje Bieszczady - polecam:)

Do klasztoru prowadzi ścieżka, przy której stoją rzeźby aniołów oraz stacje drogi krzyżowej.

Już samo położenie ruin jest bardzo malownicze.

 

Z niedawno oddanej do użytku wieży widokowej można podziwiać piękną okolicę. 

                 

          

O historii klasztoru świadczą tablice informacyjne zawieszone na murach, jak i same mury.

 

Ruiny można zwiedzać od zewnątrz.

                  

Warto też wejść do środka.

Na ścianach zachowały się fragmenty dawnych malowideł.

 

Nad otoczeniem klasztoru czuwa figura Matki Boskiej Szkaplerznej.

Mimo tablic ostrzegających przed wejściem na teren ruin, zwiedziłam je bardzo dokładnie. Zrobiłam około 200 fotografii (trudno było wybrać kilka z nich, stąd aż tyle zdjęć w tym poście:) Nie zaglądałam tylko do lochów, gdyż...

O zagórskim Karmelu powstało wiele legend i opowieści. Według jednego z podań klasztor podpalił w r. 1822 ówczesny przeor Grzegorz Nieczuja, dawny żołnierz napoleoński. Bolał on nad osłabieniem karności zakonnej. Od płonącej głowni, którą zdesperowany przeor wrzucił do spichlerza, zajął się cały klasztor, a on sam zginął w płomieniach. Legenda głosi, że pośród ruin spotkać można widmo zakonnika w brązowym habicie. Niekiedy widzi się go, jak skuty łańcuchami, klęczy w ruinach kościoła. Kiedy indziej daje się zauważyć na dawnym dziedzińcu, trzymając w ręce zapaloną pochodnię.

Inna legenda opowiada o zjawie, jaką jest duch brata Leona. Podanie głosi, że niegdyś, nad ruinami kościoła pojawiały się duchy pogrzebanych przy klasztorze karmelitów i żołnierzy, jednak z upływem lat rozeszły się one po świecie. Został tyko jeden, samotny duch brata Leona, który budził przerażenie wśród ludzi. Widywano go nieraz, jak w poszukiwaniu towarzystwa zbliżał się do okolicznych domów.

Natomiast w legendzie o kamiennym rycerzu wykorzystano fakt, że w klasztorze mieszkało wielu uciekinierów, konfederatów barskich. Jednym z nich był pewien żołnierz, któremu po śmierci ufundowano w kościele epitafium z wyrzeźbionym rycerzem. W czasie pożaru świątyni w 1822 r. z pękniętej płyty epitafium uniósł się kamienny rycerz. Niekiedy jest on widywany nad klasztorem. Szczególnie podczas bezchmurnych księżycowych nocy, daje się słyszeć chrzęst jego żelaznej zbroi.

[źródło]

Powyższe oraz inne, równie ciekawe, legendy można poznać dokładnie przysłuchując się opowieściom w materiale filmowym. [źródło]

Warto wspomnieć, że w 2010 r. ukazała się  powieść Jakuba Czarnika pt. "Pan Samochodzik i klasztor w Zagórzu" poświęcona w całości zagórskiemu karmelowi i ukrytemu w nim skarbowi Trzech Mnichów. Zagadka ta wiąże się bezpośrednio z wydarzeniami, jakie miały tu miejsce podczas konfederacji barskiej. [źródło]

Gdyby ktoś nie lubił ani poszukiwania skarbów, ani straszenia przez pojawiające się wśród ruin zjawy, na koniec zamieszczam jeszcze zdjęcie żuczka odprawiającego swoje modły na jednym z gazów drogi krzyżowej prowadzącej do klasztoru. Przyznam się - żuczek jest specjalnie dla Kalipso:)