Świece z motywami świątecznymi_2

Wszyscy, zajmujący się decoupage'm, wiedzą, że jest to długotrwała metoda wytwarzania prezentów. Ale jest od tego mały wyjątek - zdobienie świec. Wystarczy do tego klej do świec, motywy wydarte z papieru i... już. I tym sposobem udało mi się wykonać skromne prezenty na tegoroczną Wielkanoc. Oczywiście świec było więcej, ale z powodu świątecznego zaganiania nie fotografowałam wszystkich. Poza tym, zaopatrzona wcześniej w odpowiednią ilość papierów ITD, wybrałam dość jednolite motywy z baziami i dzwonkami.

Szukając w internecie czegoś, co wzbogaciłoby dzisiejszy post, natknęłam się na blog artystyczny Zaba(r)wne, na którym, oprócz przepięknych świec, znalazłam opowiadanie Bruna Ferrero pt. "Zbuntowana świeca". Oto jego fragmenty:

Brakowało kilku dni do Bożego Narodzenia i wszystkie świece były podniecone myślą, że staną się bohaterkami świąt dzięki swemu światłu, zapachowi, pięknu, które rozsiewały i przekazywały wszystkim. Wyjątek stanowiła młoda czerwono-złota świeca, która która uparcie powtarzała: "Nie i jeszcze raz nie! Nie chcę się spalać. [...] Ja chcę pozostać taka jak jestem: elegancka, piękna, a przede wszystkim cała!"

"Jeżeli nie zapłoniesz, to tak jakbyś umarła, nie będąc nigdy żywa!" - stwierdziła ogromna świeca, która widziała już dwa Boże Narodzenia. "Składasz się z wosku i knota. Gdy płoniesz - stajesz się naprawdę sobą i jesteś szczęśliwa."

"Nie, dziękuję bardzo - odpowiedziała zbuntowana świeca. - Przyznaję, że ciemność, zimno i samotność są straszne, ale to jednak jest lepsze od cierpienia, spowodowanego płomieniem, który cię pali!".

"Życie nie polega na słowach i nie można porozumieć się tylko za ich pomocą, trzeba się angażować - kontynuowała świeca. - Jedynie ten, kto angażuje się naprawdę i całą swą istotą - zmienia świat i równocześnie zmienia siebie. Jeśli pozwolisz, by samotność, ciemność i zimno rozprzestrzeniały się - opanują świat.[...] Zużywamy się, tracimy elegancję i kolory, ale jesteśmy użyteczne i szanowane. Jesteśmy rycerzami światła! [...] Tylko w ten sposób możemy zwyciężyć ciemność nocy i mróz świata".

W końcu czerwono-złota świeca również pozwoliła się zapalić. Świeciła w nocy z całego serca i zamieniała w światło swoje piękno. [...] Wosk i knot zużywały się, ale światło świecy długo jaśniało w oczach i sercach ludzi.

Opowiadanie dedykuję niektórym moim koleżankom, obdarowanym przeze mnie świecami. Niedawno widziałam jeszcze w Waszych domach te z motywami zimowymi (klik, klik). Wiem, wiem - są takie ładne, stoją na honorowym miejscu, zdobią stół lub komodę i SIĘ KURZĄ.
Drogie Koleżanki, świece robione przeze mnie są po to, aby spłonąć. Żeby przy ich blasku można było siąść spokojnie, wypić herbatę, pogadać o wszystkim i o niczym. Żeby było miło i nastrojowo. Żeby ten właśnie nastrój, a nie sama świeca, stał się dobrym wspomnieniem. Obiecuję - zrobię następne, ładniejsze, z bardziej dostosowanymi do okoliczności wzorami.

P. S. Przy okazji siedzenia przy zapalonych świecach można porozmawiać na temat sensu zdania: "Życie nie polega na słowach i nie można porozumieć się tylko za ich pomocą, trzeba się angażować..."