Londyńskie impresje

Mam tyle wrażeń i zdjęć z Londynu, że spokojnie mogłabym o tym opowiadać przez miesiąc. Zdaję sobie jednak sprawę, iż Szanowni Czytelnicy mogą czekać na inną tematykę, tak więc postaram się streścić (choć to wcale nie będzie takie łatwe:).

Opowieść o tym, co mnie w Londynie zaciekawiło, zauroczyło, zadziwiło zacznę od galerii i muzeów:

- National Gallery: Nenufary (Lilie wodne) Claude'a Moneta (200 × 427 cm!) i Słoneczniki Vincenta van Gogha (z tłumem oglądających i fotografujących się na ich tle ludzi). 

- Tate Modern: Dyptyk Marilyn Andy'ego Warhola.

- Victoria and Albert Museum: spojrzenie Dawida Michała Anioła i maleńka postać na jednym z nagrobków.

- British Museum: pamiątka z HMS Bounty oraz mozaiki z papieru Mary Delany.

- Natural History Museum: koniuszek "ogonka" dinozaura jak i, oczywiście, cały szkielet:)

- The Guards Museum: wianki z papierowych maków w kaplicy obok muzeum.

- The Royal Greenwich Astronomical Observatory: południk zerowy oraz widok na miasto ze wzgórza, na którym znajduje się obserwatorium.

- National Maritime Museum: pończochy Horatio Nelsona, które miał na sobie w trakcie bitwy pod Trafalgarem oraz kubki  i dzbanki z jego podobizną (przy okazji wymienię kilka jednostek pojemności i porcji rumu: uncja, gill, cup, pinta, kwarta, galon, brzdąc, "spleść grotabras", małpka).

Jedna z legend o admirale Nelsonie dotyczy zdarzeń tuż po jego śmierci. Ciało Horatio Nelsona zostało umieszczone w beczce z rumem w celu zakonserwowania go i przetransportowania do Anglii. O fakcie tym nie została jednak poinformowana załoga okrętu, na którym znajdowała się owa beczka. Marynarze zakradali się więc w nocy do ładowni i podpijali rum z tego pojemnika nie mając świadomości, co się w nim znajduje. Od tego czasu rum nazywany jest "krwią Nelsona". Oficjalnie beczka z ciałem Nelsona była wypełniona mieszanką brandy z kamforą i mirrą. [źródło, proceder ten nazywano "ssaniem małpy", a "lewy" przydział rumu - "puszczeniem krwi admirałowi"].

Skoro już mowa o Horatio Nelsonie, to nie może zabraknąć fotografii jego pomnika na Trafalgar Square, który zadziwił mnie swoją wysokością (51,59 m). Dla równowagi umieszczam zdjęcie, zrobione na nadbrzeżu w Greenwitch, gdzie admirałowi można spojrzeć niemalże prosto w oczy.

Oczywiście podczas mojej wędrówki po Londynie sfotografowałam:
- Victoria Memorial i zmianę warty przed Buckingham Palace (ach, te czerwone kubraczki);

- zmianę warty na Horse Guards Parade;

- Westminster Abbey;

- Big Bena; 

- The Globe Theatre;

- Tower wraz z nowoczesnymi budowlami w tle;

- nowoczesne budowle, widziane z wieży St Paul's Cathedral;

- London Eye.

"Zaliczyłam" również Platform 9 3/4, ale bardziej niż miotły i różdżki w peronowym sklepiku zainteresowały mnie Muminki i miś Paddington.

Dużym zainteresowaniem obdarzyłam również umywalkę (ze względu na oddzielne krany z zimną i gorącą wodą:).

Dzisiejszy post o moim pobycie na zielono-rumiankowej wyspie kończę optymistycznie - niezależnie od tego, czy ktoś w dobie telefonów komórkowych jeszcze z nich korzysta, londyńskie budki telefoniczne w ulubionym przeze mnie kolorze wyglądają bardzo malowniczo:)

P.S. Ze względu na zainteresowanie dokładam jeszcze dwa zdjęcia "skrzynek" na listy (fot. 2 pochodzi z Cutty Sark).

CDN